Open Innovatie heeft twee gezichten!
Zoals eerder hier geschreven: ieder heeft het recht op zijn eigen definities. Zowel voor ‘innovatie’ als voor ‘open innovatie’. Maar volgens de bedenker van Open Innovatie heeft het fenomeen wel degelijk twee gezichten: inbound (het naar binnen trekken van ideeën en initiatieven door de poreuze grenzen van de organisatie) en outbound (wat beter past – tot bloei komt- op een andere plek, actief naar buiten duwen).
Het lijkt alsof “de hele wereld” zich alleen met inbound bezig houdt. Het ene burger-sourcing initiatief valt over het andere heen, de ene open innovatie / intermediair is nog niet ‘geopend’ of de volgende dient zich aan. Waar is de outbound? Ik kan de voorbeelden maar met moeite ontdekken. Komt deze echt minder voor, is dit onderwerp minder leuk om over te schrijven/ communiceren? Is het minder waardevol? Een mooi onderwerp voor ‘toekomstig onderzoek’!