De beproeving
Ooit kreeg ik van een bedrijf een leeg boekje met bovenstaande titel. Ik gebruik het voor notities over de summer academie, die zeker geen beproeving is.
Als ik nog eens door mijn notities blader, omcirkel ik het de volgende zinnen:
– het gaat om de creatieve attitude, elkaars paradigma’s te begrijpen.
– nieuwe zienswijzen zullen ontstaan.
– het gaat ook om achterstallig geestelijk onderhoud (…!).
– onderzoek is 1% inspiratie en 99% transpiratie.
– we willen het gesprek onderling vasthouden, dat is een universiteit!
– het gaat ook om persoonlijke vorming, hoe kom ik als mens verder.
– belangrijke vraag voor het onderzoek: heb ik er zelf iets aan, doe ik er iets mee.
– In de core business van het vak vind je altijd gemilimeter.
Ga over de grenzen van je vak heen.
– waarheden zijn uitgevochten ruzies van een bepaald type (van wie?)
– waarden uit gedrag zijn veel sterker dan uit wat men zegt.
– de beweging van abstract naar concreet, van denken naar doen,
daar gaan de stappen van de socratische methode over.
– de ware wetenschap ligt bij het proletariaat (van wie zou die uitspraak nu zijn..?)
– kennis is slechts een representatie van de werkelijkheid (net als een kaart…)
– En zo gaat het maar door….
Ik heb nu al een berg met mogelijke vragen voor mijn onderzoek. Maar het wordt wel tijd voor enige convergentie…waaraan moet die centrale vraag, die me een jaar zal (moeten) bezighouden echt voldoen? En moet het perse een beproeving worden? Tot nu toe is het dat in ieder geval niet!